Gods amfitheater

Beste vrienden en familie,

Er zijn weer 2 weken voorbij gegaan, waarin ik opnieuw enorm veel heb meegemaakt. Te veel om hier te vertellen, maar ik zal een poging doen om een goede samenvatting te geven.
De afgelopen weken heb ik in de gaarkeuken gewerkt. Er was even sprake van dat ik zou gaan meehelpen met een lokaal stedelijk ontwikkelingsproject, maar het bleek dat ze net aan het afronden waren. Ik had verder kunnen gaan bij een ander project, maar dat was in Bethlehem, wat zou betekenen dat ik elke dag de grens over zou moeten. Dat vond onze veldleiding niet zo fijn (en is ook niet praktisch). Maar de gaarkeuken is ook leuk, je ontmoet veel verschillende mensen overal vandan, en je bent vroeg klaar waardoor ik regelmatig even de stad in kan. Gewoon wat dwalen, leuke plekjes zoeken en mensen ontmoeten. Zo besloot ik maandag om eens de andere kant op te gaan, naar het zuiden waar je een aantal promenades hebt. Het was erg helder weer en zodoende liet ik me meevoeren naar een uitkijkpunt vlakbij het VN-hoofdkwartier. Dit is waarschijnlijk de plek van Genesis 22:4,5, vanwaar Abraham en Isaak alleen verder gingen voor het offer op Mt. Moriah. Het uitzicht was bijzonder! Van de Dode Zee en het Herodion in het zuiden, tot de bergen van Moab in het oosten, naar de heuvels die leiden tot de Olijfberg en Mt. Scopus in het noorden en de nieuwe stad in het westen. En in het midden langs de Kidron Vallei, de stad van David en de Tempelberg (op de laagste heuvel). Het was alsof God tegen me zei: “Zie, dit is Mijn amfitheater. Hier zal Ik de volken bijeen brengen wanneer het Nieuwe Jeruzalem zal neerdalen. Iedereen zal Mijn aanwezigheid kunnen zien en ze zullen Mij eren.” Vanaf dit punt besef je waarom God deze plek heeft uitgekozen, en valt alles op zijn plaats. Zoals de profetie dat er stromen van levend water zullen stromen vanaf de heilige berg, die de Dode Zee weer levend zullen maken (via het Kidrondal, er worden trouwens al visvergunningen verkocht voor de liefhebbers, 100 dollar per stuk).
Dinsdag had ik een beetje een dip, dus ik was aan het hangen op een heuvel vlakbij ons huis toen ik de behoefte voelde om naar de Heilig Grafkerk te gaan. Gek genoeg liep ik verkeerd waarna ik vervolgens werd aangesproken door twee moslims. Ze waren nogal fanatiek en wilden mij redden door van mij ook een moslim te maken. Ik hoefde alleen maar de geloofsbelijdenis op te zeggen. Waarop ik tot hun verbazing antwoordde dat ik dat niet kon doen, omdat ik de God van Liefde kende. Dat leidde tot een zeer ‘interessant’ gesprek van ogeveer een uur. Uiteraard begonnen zij over mijn 3 goden, en over de blasfemie van Jezus, en hoe de koran de gecorrumpeerde boodschap herstelde. Ze leken niet echt te luisteren als ik hun mijn kijk op de zaken wilde vertellen, of ze lachten het weg. Maar het gesprek gaf een goede kijk in de denkwereld van de islam. Als je er vanuit gaat dat de koran de onfeilbare waarheid is die niet ter discussie kan staan, dan ‘moeten andere meningen natuurlijk gebaseerd zijn op foute informatie, of dienen tot belediging van de islam, of zelfs van de tegenstander komen (want Mohammed is de laatste boodschapper, dus als iemand anders denkt dat God tot hem spreekt is het dus per definitie de satan). Het is voor ons zaak om ons examen te halen, en vrezen voor die hoogverheven God die geen zier om ons geeft maar uit genade ons een kans wil bieden op een beloning. Maar dat Hij zich zou laten vernederen door mensen?’ Ze waren helemaal van slag dat ik niet zomaar over te halen was, dus blij toen de oproep tot gebed klonk, wat een geldige reden was om hun poging te staken…

Twee interessante belevenissen. En dan hebben we ook weer een aantal excursies gehad, eerst naar het ‘christelijke’ Jeruzalem inclusief de kerkgeschiedenis vanuit Joods perspectief. En afgelopen week naar Yad Vashem. Wat nu volgt is een ietwat filosofische beschouwing van deze excursies, die eigenlijk heel logisch op elkaar aansluiten.
We begonnen op het punt waar ‘onze’ geschiedenis en die van de Joden uiteengaat: Genesis 9:18-28, de dronkenschap van Noach en de daaropvolgende profetie. Interessant om te lezen in de context van de wereldgeschiedenis!Maar dan nu de kerkgeschiedenis, die in dit licht hier in het Heilige Land zeer duidelijk en schokkend naar voren komt. Deze geschiedenis (van het instituut kerk) begint voor het Heilige Land rond 325, wanneer Constantijn een nieuwe godsdienst instelt in het hele Romeinse Rijk. Zoals de meeste weten worden veel bestaande gebruiken in een christelijk sausje gegoten, maar ook wordt een theologie ingesteld die vele heidense elementen bevat. Hier kom ik nog op terug.
Het volgende belangrijke moment, na een interruptie van 4 eeuwen van een nieuwe godsdienst uit Arabië, is 1099, wanneer Godfried van Bouillon (de grote held van de Belgen) Jeruzalem opnieuwe verovert. Deze ridder is vanuit zijn woonplaats vertrokken vanuit de claim dat hij op basis van de bloedlijn (afstamming van Jezus en Maria Magdalena) recht had op de troon van Jeruzalem. Op zijn tocht naar het land vermoordde hij in elke stad waar hij kwam de Joodse gemeenschappen. Bij zijn intocht richtte hij opnieuw een ware slachting aan in naam van God. Nu is het zo dat alle traditionele kerken in Jeruzalem zich nog steeds met deze kruisridders identificeren, door zijn vlag, zijn wapen en andere symbolen te gebruiken! Het duidelijkst wordt dit in de Heilig Grafkerk, wat dé heiligste plek van het traditionele christendom is. Het zwaard van Godfried hangt prominent bij de ingang van het seminarie (de kleedruimte van de priesters) en alle franciscaner monniken worden ermee geïnaugureerd! Een ander aspect van deze kerk, dat overigens ook voor de meeste andere traditionele kerken geldt, is dat de gehele kerk gebouwd is op Golgotha en de bijbehorende begraafplaats (historisch feit). Dat maakt hem ontoegankelijk voor Joden, want die zijn 7 dagen onrein wanneer ze in de buurt van doden of graven komen. Godfried zelf is samen met zijn 2 opvolgers begraven onder de plek waar het kruis zou hebben gestaan (waardoor het symbolisch gezien zelfs onmogelijk is om bij het kruis te komen).Goed, dit is de geschiedenis, het heden is als volgt. De binnenkomst van de kerk is het sluitstuk op een pelgrimstocht (de Via Dolorosa) waarin Jezus’ lijden wordt herdacht, maar wat geworden is tot een waar ritueel waarvan slechts enkele van de 14 stadia Bijbels zijn, en waarbij mensen langzaam worden meegevoerd naar dat wat in de ogen van een Jood de grootst denkbare afgoderij is. Op de route zijn overal altaren met afbeeldingen (!) van Maria, en soms een kleine Jezus. Zodra je de kerk binnenkomt (via de resten van een afgodstempel) stuit je op een steen die pelgrims letterlijk aflikken omdat Jezus daarop gebalsemd zou zijn. Vervolgens wordt de steen waarop het kruis zou hebben gestaan aanbeden, en wordt langzaam maar zeker Jezus de kerk ‘uitgebannen’. Als je dan vervolgens de rotonde binnenkomt zie je een klein gebouwtje in het midden op de plek waar het (allang verdwenen) graf zou zijn geweest. Nu is het aanbidden van het lege graf al merkwaardig (immers, ‘waarom zoekt gij de levende onder de doden?’) Als je naar binnen wil moet je door de knieën voor, jazeker, opnieuw een icoon van Maria. De hele kerk hangt overigens vol met afbeeldingen van heiligen, terwijl het afbeelden van levende wezens een grote zonde is volgens de torah. Maar de echte aandacht wordt getrokken door de koepel boven het gebouwtje. En wat zie je daar? Een gat waar de zon door schijnt, en een grote afbeelding van de zon en de sterren. Nu kun je zeggen dat dat slechts decoratie is, maar door de bouw wordt je aandacht volledig afgeleid van het graf. En als je dan richting het kapelletje gaat rechts van het graf dan vind je daar iets heel raars.
Op de route was er al een statie, waarbij een kapel was met een grote afbeelding van Maria, met in haar hand NIET Jezus, maar een hostie of als je dat niet kent: een zonneschijf! In de Heilig Grafkerk vind je vervolgens een kruisbeeld (een vervloekt symbool in het Jodendom), met daarop… een gouden zon! Geen Jezus, hooguit een verheerlijking van Zijn lijden, maar op de plaats van aanbidding een zon! En in het middenschip van de kerk een ander schokkend symbool. Niet eens een kruis, maar een stralende zon met in het midden het alziend oog (of het oog van Horus, in de pyramide die staat voor de belangrijkste 3 heidense goden van Cham, Osiris, Isis, en Seth). De symbolen zijn zo duidelijk dat het schokkend was om ze hier in een christelijke kerk, op de plek van de overwinning van christus, aanbeden te zien worden! En het blijkt dat de vorm van de eucharistie-viering bij de katholieke letterlijk is overgenomen van de Osiris-priesters van Cham/Mizraim. Niks geen matze, vaak niet eens wijn, maar een ronde schijf die op een verhoging wordt geplaatst, waarvoor wordt geknield en die gegeten wordt als vlees van een godheid! De hele Madonna-verering (Maria met kind) komt uit Babel, en is door Constantijn vermengd om zo een verenigende godsdienst te creëren om het volk onder de duim te houden. De Bijbel mocht sindsdien alleen in het Latijn gelezen worden, zodat het gewone volk het niet kon, en maar moest aannemen wat de priesters zeiden. Wat de kerk zei was ook waar, en iedereen die het gezag of de leer aan de kaak stelde was een ketter…
Om op de bloedlijn terug te komen, dat deze ideeën werkelijk voortleven kwam naar voren in de kapel die de Habsburgse keizer Franz Joseph heeft laten bouwen in de Austrian Hospice. Hier hangt voor het altaar een dubieus schilderij, wat voor de leek Josef, Maria en Jezus zijn, maar hun houding is op zijn minst merkwaardig, aangezien Maria en het kind op een afstandje staan, en de man hen wegstuurt. Hiernaast is een muurschildering waarop de keizer als nazaat en koning van Jeruzalem geëerd wordt, door de volken die zich vergaderd hebben. (deze keizer was, net als de overgebleven koningen en koninginnen in Europa, een nazaat van Godfried).
Naast dit alles, is het christendom sinds Constantijn hand in hand gegaan met de toen tot officiële leer bestempelde vervangingstheologie. Deze is onlangs bevestigd door de paus, die een verklaring van de oosterse katholieke kerken bevestigde dat Israel niet meer bestaat en geen recht heeft op historische of bijbelse aanspraken. Deze is ook bevestigd door de PKN, die haar steun heeft gegeven aan een boycot van Israel door de arabische kerken. Door de geschiedenis heen, vooral sinds Godfried van Bouillon, is er misbruik gemaakt van de bijbel om het volk te misleiden en in opstand te brengen tegen de Joden. Het is te uitgebreid om er hier op in te gaan, maar er zijn talloze vervolgingen geweest, en elke keer opnieuw werden de leiders verleid om tegen hen op te treden. Nu volgt de brug in het verhaal naar Yad Vashem.
Voor degenen die nog nooit hiervan gehoord hebben, dit is hét herinneringsmuseum van de jodenvervolging door de eeuwen heen. Het is het meest complete verhaal met als hoogtepunt (of eigenlijk dieptepunt) de gebeurtenissen van inmiddels 70 jaar geleden. Het vertelt van de denkbeelden die de Shoah hebben ingeleid, en het vertelt elk verhaal van de gemeenschappen die zijn uitgeroeid. Elke plaats wordt genoemd in een monument, alle namen worden herinnerd, want dat is het meest verschrikkelijke voor een Jood: dat je naam vergeten is voor het nageslacht en dat niks meer herinnert aan je daden. Voor ons is het geschiedenis, maar hier is het een deel van de erfenis, het raakt het hart van het land en het volk. Het is een werkelijkheid voor de ouders of grootouders van de meeste Israëliërs. Vanzelfsprekend brent elke terreurdaad of uitspraak in de buurlanden deze geschiedenis in herinnering. Door het blijven ontkennen van de speciale positie van Gods volk, en door steeds opnieuw onze blik af te wenden, blijven wij het mogelijk maken dat mensen onverschillig zijn en passief toelaten dat de gruwelen zich opnieuw herhalen. Omdat het nu niet in Europa gebeurt kan het ons niks meer schelen. Maar het is aan ons om op te komen voor onze broeders, wij christenen zijn het geweten van óns volk. Laten wij voor ons Nederlandse volk op de bres gaan staan door terug te keren naar Gods geliefde, en hen verwelkomen, terwijl we als een beschermende muur om hen heen gaan staan.

Goed, een heel betoog. Het is niet per se mijn visie, maar het geeft wel te denken. Een aantal foto's maken misschien ook wat duidelijker, het zal duidelijk zijn dat je hier gedwongen wordt de zaken opnieuw te overwegen. Waarbij God bovenaan staat, en het liefhebben van alle naasten (zowel Joden als Arabieren).
Ik zie uit naar de rest van de tijd hier!

Volgende week zal ik meer vertellen over de laatste excursie.

Groeten,
Bjorn

Gebedspunten: - de twee moslims die ik ontmoette, en moslims in het algemeen. Dat God tot hen persoonlijk zal spreken.
- de kerk, dat haar de ogen geopend worden en zij tot God en Zijn volk terugkeren.
- mijn werk, dat ik mijn plek mag vinden (wat nog steeds niet echt het geval is).
- maar bovenal danken voor wie God is, wat Hij doet en hoe Hij alles in Zijn hand heeft en houdt!