Enkele observaties...

Beste vrienden en familie,

Ik wilde dit verslag eigenlijk beginnen met wat korte observaties met betrekking tot de situatie tussen de twee bevolkingsgroepen. En de opmerking dat het eigenlijk vrij rustig is in tegenstelling tot het beeld wat we van de media krijgen. Maar ja… De relatieve rust lijkt toch nog niet de rust te zijn waar de profeten over gesproken hebben, voorafgaand aan het begin van de laatste dagen. Ik wilde vertellen dat er slechts af en toe wat stenen worden gegooid op het punt waar ons dal in het Kidrondal uitmondt (ironisch genoeg wordt dat deel het dal van Josafat genoemd, zie Joel 4:2 voor de betekenis...). En dat daar een enkele keer op wordt gereageerd met traangas. En dat ik nog niet aan mijn moeder had verteld dat er op de dag dat we aankwamen onder ons huis traangasgranaten werden afgevuurd naar de jochies (was overigens een extreme uitzondering, we worden erg goed bewaakt). Ook wilde ik zeggen dat het leven hier, afgezien van af en toe wat politieaanwezigheid om de boel in de gaten te houden, niet anders is dan in Nederland. En ik wilde ook zeggen dat zelfs de arabische wijk vlakbij ons niet onveiliger is dan een gemiddelde Vogelaarwijk.
Maar toen afgelopen woensdag. Ik neem aan dat jullie inmiddels het nieuws hebben gezien dus ik wil er verder niet op ingaan. Opmerkelijk genoeg werd er ’s avonds bij ons in de wijk feest gevierd met veel vuurwerk. Het betekent in ieder geval dat iedereen nu extra alert is en dat het dus veiliger is dan ooit op dit moment. Het is even afwachten hoe er verder gereageerd gaat worden vanuit de politiek en de bevolking. Dat de politie weer wakker geschud is bleek uit het feit dat een straat bij ons in de buurt tijdelijk was afgezet afgelopen donderdag, waarschijnlijk was iemand in paniek geraakt omdat iemand ‘iets’ had laten slingeren en nog vol was van de emoties. Onze buurt is wel veilig, beide bevolkingsgroepen lopen er gewoon door elkaar heen en winkelen bij elkaar. Vrijdag was de grote Jerusalem Marathon, en toen bleek het leven toch weer zijn normale loop te zijn gegaan: de beveiliging was minimaal en het was gewoon een goed evenement met een positieve sfeer.

Maar goed, afgezien van dit toch wat observaties. In de eerste plaats spreken de meeste foto’s voor zichzelf. Daarnaast ben ik erg voorzichtig omdat ik geen politieke statements wil maken of een oordeel vellen. Dus ik wil jullie vragen om ook geen inhoudelijke reacties te geven hierover, maar het mee te nemen en er zelf over na te denken.
Goed, inmiddels 4 weken terug zijn we op excursie naar Bethlehem geweest, eerst naar de kerk en toen met een gastgezin mee om te ervaren hoe zij leven en met hen te kletsen over van alles en nog wat. Zo heb ik een hoop geleerd over de protocollen van een arabische bruiloft, in drie dagen onderhandeld, verloofd en getrouwd! Allerlei gebruiken, 3 jurken, kilo’s make-up en dansen met alle belangrijke gasten… Ben ik blij dat ik gewoon zelf kan bepalen hoe ik het wil doen als het er ooit van zou komen (en met name de bruid overigens)!
En toen hebben we ook over de situatie gepraat. Wat me opviel is dat het straatbeeld een stuk ontwikkelder (en netter) aandoet als in het buurland. De huizen zijn relatief netjes en de straten zijn goed geasfalteerd met weinig gaten. Wel hoorden we dat de werkeloosheid rond de 30 % ligt, maar als je werk hebt ligt het gemiddelde salaris op zo’n 500 euro per maand (als je in Israel, dus aan de andere kant van de muur, werkt ligt dit op 2.000 euro per maand). De meerderheid in het stedelijke gebied van de stad is christen (zo’n 65%), en voor hen is het af en toe mogelijk om de grens over te gaan zonder uitnodiging, bijvoorbeeld voor familiebezoek rond de Kerst. Maar in andere gevallen heb je een contract nodig of een Israelische kentekenplaat op je auto. Voor ons kost het echter slechts een slordige 10 minuten om ‘Israel’ binnen te komen. Nu moet je er ook rekening meehouden dat het gebied achter de ‘muur’ (die overigens slechts enkele kilometers echt een muur is en de rest is een hek dat onder stroom staat) gewoon een ontwikkelingsland is, terwijl Israel een Westerse economie heeft. Voor iemand die van de politiek niks afweet kun je het vergelijken met de situatie rond de grens van Mexico en de VS. Maar hier schijnen er dus godsdienst, geschiedenis en emoties mee te spelen. Leuk detail: we zijn op onze toeristische excursie naar Bethlehem rondgereden in een Mercedes Limousine, compleet met hiphop muziek en al…
2 weken terug zijn we op excursie geweest naar Shilo. Voor de Bijbelkenners, hier heeft de tabernakel 369 jaar gestaan, nadat het volk onder Jozua het land was binnengetrokken. Totdat David hem richting Jeruzalem heeft gehaald en Salomo de tempel heeft gebouwd. Shilo ligt zo’n 40 km ten noorden van de stad, tussen Ramallah en Nablus in, wat tegenwoordig dus meestal de ‘Westbank’ wordt genoemd, maar onder de Joden nog altijd Efraim heet. Een erg interessante plek dus (de offerdienst heeft hier langer geduurd dan in de tempel!!!), en het is totaal niet toeristisch. Het oude Shilo is een heuveltje ter grote van het complex van de Haarweg in Wageningen (of een klein woonwijkje), met aan de noordzijde een veld met de in de Bijbel beschreven afmetingen, inclusief wijn- en olijfpers. Waarvan men dus kan concluderen met 99% zekerheid dat dat de plek is van het heiligdom! De sfeer is hier wel authentiek, dus het is echt schitterend. Maar goed, terug naar de ‘situatie’. De heuvels zijn in de Turkse tijd kaalgekapt voor de spoorwegen, in Bijbelse tijden waren het dennenbossen, met toch wel een aanzienlijk aantal dorpjes met bijbehorende akkers. Nu is het zoeken naar de menselijke bewoning. Hint voor de overzichtsfoto: zoek het arabische dorpje! En let op de arabische huizen (vaak vergezeld met enorme minaretten, die in combinatie met de liggende halve maan ook weer bepaalde bijbelse symbolen oproepen… als je niet weet wat ik bedoel zoek maar eens op internet). De huizen staan meestal leeg trouwens, de bewoners wonen liever in een klein kamertje in Jeruzalem omdat ze dan een uitkering kunnen krijgen, of omdat daar meer werk is. De dalen worden meestal bewoond door de arabieren, of soms gebruiken ze die voor akkers. De Joden met hun nederzettingen zijn op de heuveltoppen gaan wonen en hebben de kale en meestal braakliggende hellingen omgetoverd tot zeer vruchtbare wijngaarden, olijfgaarden en nog meer soorten landbouw, wat tot gevolg heeft dat de grond niet langer wegspoelt en het hele land weer opbloeit! Onderweg viel ons trouwens ook de indrukwekkende skyline van Ramallah op, ze zijn er momenteel zelfs een wolkenkrabber aan het bouwen. Dat zet je opnieuw aan het denken over het media-beeld van de arabieren in Israel… Er valt nog meer over te zeggen, maar hier wil ik het even bij laten.

Ik heb verder opnieuw veel leuke dingen meegemaakt. Zo zijn we met de jeugdgroep hier een nachtje gaan ‘kamperen’. Dat betekent hier: naar de bossen in de heuvels, flink kampvuur stoken om te koken en voor de gezelligheid, als het mee zit buiten slapen op een zeiltje en genieten van de rust en de buitenlucht. Dat onder het gehuil van de jakhalzen en een schitterende sterrenhemel. Het mooiste was nog de Shabbatviering en een bijbelstudie rond het kampvuur, net als Jezus met zijn discipelen!!!
En vorig weekend was het Purim. Zaterdag in de kerk werd het hele verhaal van Esther verteld, en elke keer als de naam Haman werd genoemd mocht iedereen enorm lawaai maken met ratels. Een andere traditie wil dat je dan op de grond spuugt, maar we werden vriendelijk verzocht dat niet te doen om de vloer schoon te houden… De donderdag ervoor hadden we trouwens al een feestje gehad, waarbij ook het verhaal werd verteld en uitgebeeld, en waarbij allerlei gekke spelletjes werden gedaan. Maandag hadden we dan de officiele Purim-viering, weer 2 keer het verhaal gehoord. Nu was bijna iedereen inclusief volwassenen verkleed, in de meest uiteenlopende kostuums. Ook was er veel eten en drinken, en na het verhaal en het zingen werd er met de hele kerk gedanst (volksdansen!).
Doordeweeks is het gewoon hard werken, veel sjouwen, vooral woensdag was 'zwaar' :)… Toen moest ik mee als bijrijder op de vrachtwagen om 3 pallets af te leveren buiten Jeruzalem. Maar dit is in Israel geen straf, zeker niet als je daarvoor een dag naar de Negev-woestijn moet, zeker niet als je dan ’s ochtends vroeg de Dode-Zee-route af moet rijden, en al helemaal niet als het net de week ervoor heeft geregend! De Kidron-beek was gewoon een flinke bergrivier, ik heb 2 steenbokken gezien, bloeiende cactussen, en de woestijn van Judea was bedekt met een groen tapijt van gras en bloemetjes waar de kamelen van stonden te smullen! De laatste stop was bij de Elah-vallei (1 Sam 17) om het Bijbelverhaal te lezen.
En zo zijn er weer 2 weken om, nog 4 te gaan… Komende week 3 dagen staf-retraite naar een kibboets met een cursus schapenhoeden en nog wat leuke dingen. Over 2 weken een weekend met excursies naar de Dode Zee/Massada en naar Galilea. Dan nog een dag naar Jaffa, en dan is het weer tijd om de spullen te pakken en schoon te maken. Nou ja, eerst nog maar lekker genieten.

Hartelijke groeten weer,
Bjorn

Gebedspunten:
- danken dat slechts 1 vrouw is overleden woensdag; bidden voor de Joodse Israeli's die toch behoorlijk verslagen zijn dat ze weer target zijn; dat ze hun vertrouwen in God zullen stellen.
- danken voor het fijne werk en de bijzondere extra’s!
- bidden voor de situatie in het land en de regio; dat God’s plan uitgevoerd zal worden en dat haat zal omslaan naar begrip, en vervolgens naar liefde;
- bidden voor de veldleiding, hun visum is definitief geweigerd dus ze moeten het land uit om een nieuw visum aan te vragen.