Hollandie, Hollandie
Door: Bjorn
Blijf op de hoogte en volg Bjorn
13 Maart 2011 | Israel, Jeruzalem
Beste vrienden en familie,
Hier dan weer een nieuw verhaal! Het was de bedoeling om het deze keer wat luchtig te houden, maar nu hebben we toch weer een aantal bijzondere excursies gehad… Nou ja we zien wel waar het eindigt :)
Ik ben inmiddels twee maanden weg, en afgelopen week aan mijn derde werkplek begonnen. De reden hiervoor is dat de gaarkeuken, waar ik 4 weken gewerkt heb, erg wisselend was qua werkdruk en ik was ook meestal erg vroeg klaar. Nu werk ik op een voedselbank die pakketten samenstelt voor andere organisaties, en waar het werktempo meer Europees is (inclusief werkuren van 8.30-17.00). Jammer van de middagen, maar wel beter qua dagbesteding (en nut) :).
Maar om een idee te geven van de cultuur en werkmentaliteit is het wel interessant om een dag in de gaarkeuken te beschrijven… Ik begon meestal zo rond een uur of 9 (met een half uur speling uiteraard), waarna de dozen komkommers en tomaten werden klaargezet, en ook de snijplanken met messen. Rond 10.00 uur kwamen dan de eerste groepen binnen. Dit zijn vaak Joodse jongeren die een jaar Torah-studie doen na hun middelbare school, al dan niet als voorbereiding op de aliya (de terugkeer naar het beloofde land). Deze groepen konden dan gaan schillen en snijden, terwijl de rijst of kikkererwten gekookt werden en vervolgens in grote pannen geschept. Je moet je voorstellen: een groep van 20-30 mensen in een ruimte van 4 x 8 meter met een grote tafel in het midden, en meisjes met zonnebrillen die helemaal trots zijn als ze 10 aardappels geschild hebben! Daaromheen een paar orthodoxe Joden die de boel onder controle houden, en een vrolijke Afrikaan die de baas is over de spoelkeuken. Temidden van deze drukte moet je vervolgens een enorme pan rijst naar de andere keuken brengen om op te scheppen, en hier moet je dan ook weer met andere bakken voedsel doorheen lopen die naar arabische scholen en tehuizen gaan. Er wordt van alles in het Hebreeuws geschreeuwd, wat soms dan weer vertaald wordt voor de buitenlanders. (een van de weinige engelse zinnen van de Afrikaan, uitgesproken met een Afrikaanse big smile, was: “Hollandie, come here. This garbage.”) Een andere ‘activiteit’ was het samenstellen van voedselpakketten: denk aan een grote hal met een pallets kriskras op de grond met allerlei soorten voedsel, waaruit je dan een plastic zak moet vullen met 7 producten (en de pallets staan niet allemaal netjes op een rijtje). Als een pallet leeg is laat je hem gewoon staan, en de kartonnen dozen gooi je ook gewoon naar achter. Maar het mooiste is nog het schoonmaken. De Afrikaan legde mij een keer netjes uit hoe je de rijstkookbak schoonmaakt: “Slow, slow”, het water in een emmer. Het ging toch iets sneller dan gepland, waarna hij maar de hele bak over de vloer kieperde. Toen heb ik met een grote glimlach een trekker gepakt, is meteen de vloer gedweild! Het is in ieder geval altijd gezellig, en iedereen is erg enthousiast, zeker als je er vaker komt werken hebben ze veel waardering. En je ontmoet altijd leuke mensen. Zoals een ex-Ichthiaan uit Eindhoven, Braziliaanse Joden die net aliya hebben gemaakt, een jonge Israeli die de hele dag trance luistert onder het werk maar erg open is voor een goed gesprek, enz.
Nog een leuk onderwerp is het fietsen. Wij hebben inmiddels allemaal een fiets hier, maar het lijkt in niets op fietsen in Nederland. In de eerste plaats zijn er de heuvels, de wegen zijn hier recht omhoog gebouwd en steiler dan ik ooit heb gezien (ondanks dat ze al hun keppeltjes met haarspelden vastmaken, ze weten dus wel waar haarspelden zijn). En dan zijn er de auto’s en mensen die, hoewel ze een stuk netter rijden dan in het buurland, voornamelijk door de stoplichten en de hoge boetes, geen fietsers gewend zijn. Daarmee zijn je remmen het belangrijkste onderdeel: het kan zomaar gebeuren dat een auto zonder kijken de oprit afrijdt, of dat een auto ineens naar rechts gaat zonder knipperlicht en zonder even in zijn spiegel te kijken. Als het even kan rij je dus op de stoep die over het algemeen wel breed is, maar als je dan belt of schreeuwt bij het gebrek aan een bel, dan kijken de mensen eerst eens rustig om wat er aan de hand is. Waardoor je alsnog hard in de remmen moet knijpen, vooral als je heuvelaf gaat, of soms springen de mensen juist voor je fiets omdat ze niet weten wat ze met je aanmoeten. Ik heb zelfs al een aantal keer meegemaakt dat ze, zo’n 5 meter voordat je bij hen bent, de berm in springen (en dat komt niet omdat ik knoerhard als een malloot op hen afrij)… Auto’s hebben hier trouwens ook de gewoonte om midden op het zebrapad stil te staan, of, als het stoplicht rood wordt terwijl ze al over de streep zijn alsnog meteen te stoppen, zelfs midden op het kruispunt. Je zou er in Nederland gefrustreerd over raken, maar meestal moet ik er hier om lachen, waarna ze zich soms excuseren of in ieder geval vriendelijk doch beschaamd teruglachen.
Tja, het heeft toch zo zijn charme. Nog een leuke tip voor souvenirjagers: kom aan het aan van de middag, en zorg dat je niet meer dan 100 shekel op zak hebt. De eerste en de laatste verkoop schijnen geluk te brengen, en ik ben dus al twee keer in een leuk winkeltje geweest waar ze mij per se iets wilde verkopen. Een keer was ik wel geinteresseerd in een gebedskleed, wat 400 shekel kostte. Maar ik had maar 50 bij, dus ik zei dat ik wel terug zou komen. De verkoper echter drong er op aan dat ik het voor die 50 shekel zou kopen (wat echt belachelijk goedkoop is, ongeveer 10 euro). Nou ja, waarom niet dan he?
Het is inmiddels al weer erg laat, dus ik laat het voor deze week maar even hierbij. De interessante excursies bewaar ik voor de volgende keer (inclusief nieuwe foto’s).
Hartelijk dank voor jullie leuke reacties!
Groeten,
Bjorn
Gebedspunten:
- danken voor het nieuwe werk dat erg goed bevalt
- danken voor de mooie excursies, en God die me erg veel nieuwe inzichten geeft
- danken voor al het werk wat God hier doet, en de profetieen die opnieuw vervuld worden op dit moment
- bidden voor de situatie in het buurland, het is er erg onrustig weer
- bidden voor nabestaanden van de moordaanslag bij een nederzetting: als daad van verzet zijn een baby van 3 maanden, een jochie van 4, een broertje en hun ouders doodgestoken in hun slaap. Het is een enorme klap hier dat zulke onschuldigen het slachtoffer worden van nodeloze haatzaaierij.
- bidden voor de dader, en voor de arabieren in het algemeen, dat de schellen van hun ogen zullen vallen die hun tot dit soort dingen in staat stellen
Hier dan weer een nieuw verhaal! Het was de bedoeling om het deze keer wat luchtig te houden, maar nu hebben we toch weer een aantal bijzondere excursies gehad… Nou ja we zien wel waar het eindigt :)
Ik ben inmiddels twee maanden weg, en afgelopen week aan mijn derde werkplek begonnen. De reden hiervoor is dat de gaarkeuken, waar ik 4 weken gewerkt heb, erg wisselend was qua werkdruk en ik was ook meestal erg vroeg klaar. Nu werk ik op een voedselbank die pakketten samenstelt voor andere organisaties, en waar het werktempo meer Europees is (inclusief werkuren van 8.30-17.00). Jammer van de middagen, maar wel beter qua dagbesteding (en nut) :).
Maar om een idee te geven van de cultuur en werkmentaliteit is het wel interessant om een dag in de gaarkeuken te beschrijven… Ik begon meestal zo rond een uur of 9 (met een half uur speling uiteraard), waarna de dozen komkommers en tomaten werden klaargezet, en ook de snijplanken met messen. Rond 10.00 uur kwamen dan de eerste groepen binnen. Dit zijn vaak Joodse jongeren die een jaar Torah-studie doen na hun middelbare school, al dan niet als voorbereiding op de aliya (de terugkeer naar het beloofde land). Deze groepen konden dan gaan schillen en snijden, terwijl de rijst of kikkererwten gekookt werden en vervolgens in grote pannen geschept. Je moet je voorstellen: een groep van 20-30 mensen in een ruimte van 4 x 8 meter met een grote tafel in het midden, en meisjes met zonnebrillen die helemaal trots zijn als ze 10 aardappels geschild hebben! Daaromheen een paar orthodoxe Joden die de boel onder controle houden, en een vrolijke Afrikaan die de baas is over de spoelkeuken. Temidden van deze drukte moet je vervolgens een enorme pan rijst naar de andere keuken brengen om op te scheppen, en hier moet je dan ook weer met andere bakken voedsel doorheen lopen die naar arabische scholen en tehuizen gaan. Er wordt van alles in het Hebreeuws geschreeuwd, wat soms dan weer vertaald wordt voor de buitenlanders. (een van de weinige engelse zinnen van de Afrikaan, uitgesproken met een Afrikaanse big smile, was: “Hollandie, come here. This garbage.”) Een andere ‘activiteit’ was het samenstellen van voedselpakketten: denk aan een grote hal met een pallets kriskras op de grond met allerlei soorten voedsel, waaruit je dan een plastic zak moet vullen met 7 producten (en de pallets staan niet allemaal netjes op een rijtje). Als een pallet leeg is laat je hem gewoon staan, en de kartonnen dozen gooi je ook gewoon naar achter. Maar het mooiste is nog het schoonmaken. De Afrikaan legde mij een keer netjes uit hoe je de rijstkookbak schoonmaakt: “Slow, slow”, het water in een emmer. Het ging toch iets sneller dan gepland, waarna hij maar de hele bak over de vloer kieperde. Toen heb ik met een grote glimlach een trekker gepakt, is meteen de vloer gedweild! Het is in ieder geval altijd gezellig, en iedereen is erg enthousiast, zeker als je er vaker komt werken hebben ze veel waardering. En je ontmoet altijd leuke mensen. Zoals een ex-Ichthiaan uit Eindhoven, Braziliaanse Joden die net aliya hebben gemaakt, een jonge Israeli die de hele dag trance luistert onder het werk maar erg open is voor een goed gesprek, enz.
Nog een leuk onderwerp is het fietsen. Wij hebben inmiddels allemaal een fiets hier, maar het lijkt in niets op fietsen in Nederland. In de eerste plaats zijn er de heuvels, de wegen zijn hier recht omhoog gebouwd en steiler dan ik ooit heb gezien (ondanks dat ze al hun keppeltjes met haarspelden vastmaken, ze weten dus wel waar haarspelden zijn). En dan zijn er de auto’s en mensen die, hoewel ze een stuk netter rijden dan in het buurland, voornamelijk door de stoplichten en de hoge boetes, geen fietsers gewend zijn. Daarmee zijn je remmen het belangrijkste onderdeel: het kan zomaar gebeuren dat een auto zonder kijken de oprit afrijdt, of dat een auto ineens naar rechts gaat zonder knipperlicht en zonder even in zijn spiegel te kijken. Als het even kan rij je dus op de stoep die over het algemeen wel breed is, maar als je dan belt of schreeuwt bij het gebrek aan een bel, dan kijken de mensen eerst eens rustig om wat er aan de hand is. Waardoor je alsnog hard in de remmen moet knijpen, vooral als je heuvelaf gaat, of soms springen de mensen juist voor je fiets omdat ze niet weten wat ze met je aanmoeten. Ik heb zelfs al een aantal keer meegemaakt dat ze, zo’n 5 meter voordat je bij hen bent, de berm in springen (en dat komt niet omdat ik knoerhard als een malloot op hen afrij)… Auto’s hebben hier trouwens ook de gewoonte om midden op het zebrapad stil te staan, of, als het stoplicht rood wordt terwijl ze al over de streep zijn alsnog meteen te stoppen, zelfs midden op het kruispunt. Je zou er in Nederland gefrustreerd over raken, maar meestal moet ik er hier om lachen, waarna ze zich soms excuseren of in ieder geval vriendelijk doch beschaamd teruglachen.
Tja, het heeft toch zo zijn charme. Nog een leuke tip voor souvenirjagers: kom aan het aan van de middag, en zorg dat je niet meer dan 100 shekel op zak hebt. De eerste en de laatste verkoop schijnen geluk te brengen, en ik ben dus al twee keer in een leuk winkeltje geweest waar ze mij per se iets wilde verkopen. Een keer was ik wel geinteresseerd in een gebedskleed, wat 400 shekel kostte. Maar ik had maar 50 bij, dus ik zei dat ik wel terug zou komen. De verkoper echter drong er op aan dat ik het voor die 50 shekel zou kopen (wat echt belachelijk goedkoop is, ongeveer 10 euro). Nou ja, waarom niet dan he?
Het is inmiddels al weer erg laat, dus ik laat het voor deze week maar even hierbij. De interessante excursies bewaar ik voor de volgende keer (inclusief nieuwe foto’s).
Hartelijk dank voor jullie leuke reacties!
Groeten,
Bjorn
Gebedspunten:
- danken voor het nieuwe werk dat erg goed bevalt
- danken voor de mooie excursies, en God die me erg veel nieuwe inzichten geeft
- danken voor al het werk wat God hier doet, en de profetieen die opnieuw vervuld worden op dit moment
- bidden voor de situatie in het buurland, het is er erg onrustig weer
- bidden voor nabestaanden van de moordaanslag bij een nederzetting: als daad van verzet zijn een baby van 3 maanden, een jochie van 4, een broertje en hun ouders doodgestoken in hun slaap. Het is een enorme klap hier dat zulke onschuldigen het slachtoffer worden van nodeloze haatzaaierij.
- bidden voor de dader, en voor de arabieren in het algemeen, dat de schellen van hun ogen zullen vallen die hun tot dit soort dingen in staat stellen
-
14 Maart 2011 - 10:09
Kim:
Hey Bjorn,
Goed om weer wat van je te lezen.
Ik ben blij dat je zo heerlijk kunt genieten van al die dingen die zo anders gaan in NL en dat je er niet geïrriteerd door raakt.
Heel veel plezier en zegen nog daar.
Groetjes,
Kim -
14 Maart 2011 - 10:09
Kim:
Hey Bjorn,
Goed om weer wat van je te lezen.
Ik ben blij dat je zo heerlijk kunt genieten van al die dingen die zo anders gaan in NL en dat je er niet geïrriteerd door raakt.
Heel veel plezier en zegen nog daar.
Groetjes,
Kim -
14 Maart 2011 - 10:12
Oma Lous:
Hallo Bjorn,
Ik keek al een paar dagen uit naar een scrijven van je.
Zo ken ik je weer!
Mijn opa zei: onze lieve HEER heeft rare kostgangers.
Liefs Oma
-
14 Maart 2011 - 11:06
Rivkeh:
Hey Bjorn,
Dat wordt een hele cultuurshock voor je als je weer in Nederland bent.
Leuk om je verhaal te lezen!
groetjes,
Rivkeh -
14 Maart 2011 - 17:17
Carootje:
Hey neef,
leuk om weer een verhaal van je te lezen, ik zie je al helemaal op die fiets zitten, moet jij straks weer even wennen aan het "nette" verkeer in NL waarin we ons aan regels houden :P
En tja haarspeldbochten, misschien moet je ze even uitleggen hoe ze dat kunnen doen met hun keppeltjes :P
liefs en tot snel -
14 Maart 2011 - 22:09
Gerdien:
He man van het voedsel,
Bedankt voor het kijkje in de keuken. Fijn dat je huidige bezigheden beter bevallen!
... Volgens mij hebben we nog e.e.a. aan leesvoer tegoed? Je dagelijkse uitjes naar je werk zijn toch niet de bijzondere excursies waar je het over hebt neem ik aan...?
Een beste wens en boven al Gods zegen voor jou en die die je op je pad tegenkomt! -
16 Maart 2011 - 15:52
Richard:
Hoi Bjorn!
Gaaf om van je te lezen! En het doet me erg goed dat je je grote blije neger gevonden hebt! :-) Het lijkt me een gave uitdaging om daar rond te lopen, genieten van al die andere dingen! Kun je meteen ook zien hoe 'raar' of in ieder geval anders wij Nederlanders vaak zijn!
Zegen daar!
Groetjes, Richard -
16 Maart 2011 - 20:42
Marsja:
Hey hoi, ik neem me altijd voor om meteen te reageren maar dat lukt niet altijd zoals je ziet. Bedankt voor je mooie kaart. Linda de zus van Frans kon het ook niet vertalen terwijl ze toch wat Hebreeuws had gestudeerd. Leuk om over je avonturen te lezen doe je wel voorzichtig op de fiets ;-)
greetz,
Marsja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
